W niedzielne poranki zazwyczaj trudno nam z mężem wysiedzieć w domu. Korzystając z tego, że początek września przywitał nas piękną, letnią, a momentami wręcz upalną pogodą, postanowiliśmy szybko zerknąć na mapę i obrać kolejny kierunek naszych jednodniowych wypadów. Tym razem padło na zachodnią część naszego departamentu Doubs, ale zahaczyliśmy również i o sąsiednią Jurę.
Myślałam ostatnio o różnicach jeżeli chodzi o mieszkanie w wielkim mieście i na prowincji, i zarówno plusów jak i minusów każdej opcji jest wiele. Fakt, iż mieszkamy w małym mieście sprawia, że na pewno żyje się tu wolniej, spokojniej i mniej stresująco. O dziwo jednak na ulicach zawsze jest mnóstwo ludzi, nieliczne kawiarenki tętnią życiem, a uliczne korki również należą do codzienności. Wielkim plusem mieszkania w Pontarlier jest bliskie obcowanie na co dzień z naturą, piękną, różnorodną przyrodą, spokojem i ciszą. Wystarczy wybrać się już kilka kilometrów za miasto aby móc oddychać pełną piersią czystym, górskim powietrzem, obserwować góry, pagórki, lasy, jeziora i strumienie. Cisza, spokój, błogostan i relaks :) Żeby nie było jednak za "kolorowo", to muszę przyznać, że tęskno mi trochę do dużego miasta, gdzie przechadzając się ulicami czułam się kompletnie anonimowa, miałam wielki wybór miejsc, gdzie mogłam wypić kawę, czy spotkać się ze znajomymi. W Pontarlier niewiele się dzieje, mimo, że co chwila organizowane są tu jakieś festiwale, festyny czy inne miejskie święta, czuje się tą "prowincjonalność", choć nie mogę powiedzieć, że jest już aż tak tragicznie ;) Wszystko ma swój urok i generalnie staram się korzystać z tego, że mieszkamy w tak pięknym regionie, choć wiem (i mnie to wcale nie smuci), że za jakiś czas będziemy się przeprowadzać do innego miasta. Kiedy to będzie, nie mam pojęcia. Wiem natomiast jedno: czeka nas jeszcze niejedna przeprowadzka i Pontarlier nie jest naszym docelowym miejscem na ziemi. Na razie cieszę się tym co mam i gdzie jestem, a czas pokaże gdzie nas los rzuci za kilka lat :)
No, ale to tak na marginesie zupełnie z tymi moimi przemyśleniami. Zapraszam Was natomiast do obejrzenia zdjęć z małych miasteczek, oddalonych o kilkadziesiąt kilometrów od naszego Pontarlier. W minioną niedzielę zawitaliśmy do Ornans, Salins-les-Bains i Quingey. Moim faworytem jest ta pierwsza mieścina: mimo, że niewielka, ale pełna uroku, ciepła i jakiegoś takiego artystycznego ducha, który unosi się w powietrzu. Salins les Bains, to również śliczne miasteczko sanatoryjno-wypoczynkowe (coś jak polski Ciechocinek czy Nałęczów). Najmniejsze wrażenie zrobiło natomiast na nas Quingey - centrum tego miasteczka to jedynie mały plac, a więc nie było za bardzo czego tam fotografować.
Miłego oglądania i słonecznego weekendu!
 |
| W drodze do Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans, piękny, ogromny dom, który ktoś niedawno kupił |
 |
| Ornans |
 |
| Ornans |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains, ratusz |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains, w takim domu marzy mi się mieszkanie w przyszłości ;) |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains, zamek na wzgórzu (niestety należy do prywatnego właściciela i nie można go zwiedzać) |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains |
 |
| Salins-les-Bains, widok na miasto ze wzgórza i okolic zamku |
 |
| Salins-les-Bains, widok ze wzgórza i okolic zamku |
Piękne zdjęcia, Salins-les-Bains przypomina mi Grenoble :)
ReplyDeletea jak nauka języka francuskiego?
Na pewno już niebawem na blogu znajdzie się post związany z nauką języka francuskiego i planami na jesień. Pozdrawiam serdecznie :)
DeleteZdjęcia Ornans super, zwłaszcza te domy nad samym kanałem (rzeką?) robią wrażenie - takie widoczki pewnie już niejednego sprowokowały do wyciągnięcia sztalug :)
ReplyDeleteBardzo mnie urzekło to śliczne miasteczko :) A co do wyciągnięcia sztalug, to trafiłaś w samo sedno: w Ornans urodził się malarz Gustave Courbet, dla którego okoliczne krajobrazy były inspiracją malarską. W mieście od dwóch lat działa muzeum jego imienia, do którego wybieram się niebawem :)
DeleteHa, czułam że żaden malarz by się nie oparł takiej scenerii :D Acz moje pierwsze skojarzenie z Courbetem to raczej "L'origine du monde" zapamiętane z Orsaya ;)
DeleteAż wstyd się przyznać, ale w Orsay jeszcze mnie nie było... Muszę pojechać do Paryża i nadrobić zaległości ;)
DeleteNiesamowite pierwsze zdjęcie! Ornanas faktycznie bardzo malownicze, piękne też te ostatnie ujęcia ze wzgórza. Doskonale rozumiem Twoją tęsknotę za wielkim miastem, też ją czasem odczuwam. Jednak bliskość oceanu jest w moich oczach cenniejsza;) Cieszmy się tym, co mamy tuż obok, tak, jak napisałaś. Pozdrowienia:)
ReplyDeleteKasiu, moim marzeniem jest mieszkać na stałe blisko morza albo oceanu więc rozumiem Twój zachwyt w zupełności "wielką wodą" :) Póki co, cieszę się tym co mam tuż obok i doceniam uroki Franche Comte. Serdeczne pozdrowienia :)
DeleteOrnans skojarzyło mi się z Annecy, ze względu na te domki położone nad kanałem. W pięknej okolicy zamieszkałaś :)
ReplyDeleteW Annecy jeszcze nie byłam, ale skoro i Tobie i chilitonce zdjęcia z Ornans skojarzyły się z tym miastem, to chyba nie pozostaje mi nic innego jak się tam wybrać!
DeletePięknie! Ornans przypomina mi trochę Annecy ( właśnie zauważyłam, że moja przedmówczyni też tak myśli :-)
ReplyDeleteMuszę w takim razie pojechać do Annecy! Może zimą się uda przy okazji wypadu na narty ;)
Deleteo jaaa ! świetne zdjęcia !
ReplyDeleteObecnie mocno Ci zazdroszczę mieszkania w małym miasteczku, bo wiadomo Paryż jest ładny, ale ten hałas i tłumy osób potrafią naprawdę zmęczyć. Cudownie jest móc tak chłonąć naturę i być tak blisko niej :)
http://krainapaozji.blogspot.fr/
Paozjo, a ja Ci trochę zazdroszczę wielkiego miasta ;) Mówią, że wszędzie dobrze tam, gdzie nas nie ma, a więc zawsze tęsknimy za czymś co w danym momencie dla nas nieosiągalne ;) Doceniam jednak bardzo walory obcowania z naturą, ciszę, spokój i świeże powietrze. A do wielkiego miasta mam nadzieję jeszcze kiedyś zawitamy :) Pozdrawiam!
DeleteSliczne zdjecia:) Francuskie miasteczka maja niesamowity urok:)
ReplyDeleteLubię małe miasteczka
ReplyDelete