Gorszy dzień, czyli walka z... No właśnie z czym?

   Dziś mam dość słaby dzień jeżeli chodzi o biomet i chyba generalnie po prostu o wszystko wokół. Pogoda się zepsuła, po ponad tygodniowych upałach i codziennej porcji słońca, od wczoraj za oknem lało, a dziś taka byle jaka aura, że nawet z domu nie chce się wyjść... Wyjść oczywiście musiałam i jakoś zmusić się do wstania z łóżka bo w końcu szkoła, czyli obowiązki wzywały.

Tempo nauki iście ekspresowe: nie zdążyliśmy oswoić się z czasem teraźniejszym, już za chwilę mieliśmy ćwiczenia z przeszłego, a po chwili poznaliśmy "future". Jak dla mnie tempo trochę za szybkie, gdyż boję się, że w tym całym pędzie kompletnie się pogubię i narobię sobie zaległości. Oprócz czasów oczywiście wkuwanie rodzajników, których zastosowanie nie zawsze jak dla mnie jest zrozumiałe i logiczne, poza tym oczywiście "odmiana" przymiotników przez rodzaje, no i nie zapominajmy o codziennej porcji nowych słówek do wkuwania. Ech, życie ucznia lekkie nie jest ;)

Cieszę się jednak bardzo, że mam tą szkołę, motywacja ogromna, prace domowe, dużo materiału, ale jeszcze tylko 6 tygodni i będzie po kursie. A co potem? Sama już tak się nie nauczę wszystkiego, nie zmuszę się do wstawania o 7 rano, by od 8:00 czy 9:00 zasiąść nad książkami jak w szkole. A może jednak? ;)

A tak kompletnie na marginesie, to jako osoba, która świetnie sobie radzi sama i uwielbia swoje własne towarzystwo, ostatnimi tygodniami zaczęłam "cierpieć" na potrzebę zaprzyjaźnienia się z jakimiś miłymi istotami, z którymi mogłabym pójść na kawę, do kina, czy choćby na spacer. Mój narzeczony dużo pracuje więc nie mogę go wszędzie ciągać, a poza tym miło jest od czasu do czasu spotkać się w babskim gronie i poplotkować. Niestety Polek w Chalon za bardzo nie ma, a Francuzki nie garną się do zawierania bliższych znajomości z osobami, które nie mówią płynnie w ich języku... Smutne, to ale prawdziwe, przynajmniej w tak małym mieście jak nasze.

No, ale kończę już z tym narzekaniem. Na ból głowy (cholerny biomet ;) i otarcie łez wracam do książki, którą zaczęłam wczoraj czytać. Polecam każdemu molowi książkowemu takiemu jak ja: Carlos Ruiz Zafon "Więzień nieba". Przeczytałam praktycznie wszystkie jego poprzednie pozycje wydane jak dotychczas w Polsce i jestem zachwycona wyobraźnią i językiem autora jak również jego talentem do tworzenia ogromnie ciekawych historii, od których nie można się wręcz oderwać.

Miłego popołudnia